Historie

Het begrip ruilverkaveling kent een agrarische historie. In het kort betekende kavelruil het onderling herverdelen van percelen grond, waarbij de positie van iedere eigenaar verbeterde. In het verleden resulteerde een kavelruil tot samenvoeging van percelen naar grotere oppervlakten, mede ingegeven door de toenemende mechanisatie in de landbouw. De percelen werden efficiënter te bewerken wat ten goede kwam aan de voedselproductie.

De eerste kavelruil in Nederland vond plaats in 1916 op het eiland Ameland. In deze kavelruil met een oppervlakte van ruim 190 hectare, waren 119 grondeigenaren betrokken en het resulteerde in een verkleining van het aantal percelen van 3.659 naar 500. Pas in 1925 vond een tweede kavelruil plaats in Nieuwleusen en vervolgens kwamen verkavelingen in de provincie Drenthe op gang.

Op het gebied van wet- en regelgeving zijn ook de nodige ontwikkelingen doorgemaakt. Daar waar de ruilverkaveling in de beginfase ten dienste was aan de landbouw is dat later veranderd. In de Ruilverkavelingswet van 1954 werd namelijk ook het belang van natuur en landschap nadrukkelijk opgenomen. In 1985 trad de Landinrichtingswet in werking waarbij niet alleen een optimale inrichting van het landelijk gebied ten behoeve van de landbouw werd nagestreefd, maar ook diende ter versterking van natuurlijke en landschappelijke waarden en realisatie van infrastructuur.